یه حسی...
یه حسی،دارم من الان.
یه حسی بافراموشی.
یه حسی،میگه بازکن تو.
چشاتو،توی خاموشی.
یه حس خالی ازمبهم.
یه حس گم،ولی محکم.
یه حس بی پروبالی.
ولی دراوج خوشحالی.
یه حس جالب ومرموز.
یه حس بی صداباسوز.
یه حس بی هدف،پرراه.
یه حس سرد،ولی گم راه.
یه حسی میگه عاشق شو.
یه حسی میگه صادق شو.
یه حسی میگه همدرده.
دلای بی شقایق شو.
یه حسی دارم،اماسرد.
یه حس خالی وپردرد.
یه حس سخته بی همراه.
یه حس بی صدابا آه.
عجب حسی دلم داره.
پرازغصه پرازخاره.
پرازحرفای بیذاره.
عجب حسی دلم داره...

نیست تنی از تن من خسته تر ♥  نیست پری از پره من بسته تر


هست دلم از غم تو پر شرر   ♥ داغ و غمت کرده مرا خون جگر


میکند این فکر مرا جان به سر   ♥که.که دهد به دل من بال و پر


نیست غمی از هجر تو سخت تر  ♥از غمه تو هم دل و هم دیده تر


بی تو شده باغه دلم بی ثمر  ♥ بیا و این باغ تو کن پر ثمر


گشته ام از درد تو من در به در   ♥عقل بگوید تو باش بر حذر


کن به قلبت نیم نگاهی نظر   ♥ یک نظری بر سر کوی دل نگر


گو به من ای یار نبینی شرر؟  ♥ یا که ندیدی عاشقی جان به سر؟

شعر: علی رنجبر

به چشمان خسته ام بنگر که بی تو سرد و خاموشند

به لبهای ترکیده که بی تو باده ی غم نوشند

به این پریده رنگ رخ به این آماج درد و غم

که غم هایش فزون است و ندارد دلبر و همدم

به چشمان به خون نشسته

این چشمان جز با تو عهد نبسته

مرا نیک بنگر که بی تو چنینم خسته و زار

تو گل بودی و غرق عطر و من خار

نمیدانم کدامین دست تو را از برم چید

مگر آن دست بی احساس غم دردم را ندید؟

اگر خارم و می بارم به نامیدی نیازارم

تو باشی منم هستم نباشی باز می بارم

                                                                                                 علی رنجبر

تا کی باید بشکنن جلو چشام غرورتو  ♥ اونایی که ندیدن هوای پر شوره تو رو

تا کی باید ببازی بازی عاشقی رو  ♥تا کی میخوای  بسازی با غم بی کسی تو

تا کی باید ببینم یه گوشه ای نشستی   ♥اونم که بی وفا شد به پای کی نشستی

چقد بهت بگم دل عاشقی ها دروغه  ♥خورشید رسوای عشق عمریه بی فروغه

اینقد به غم نشستی غم دیگه خسته شده ♥  اونقدی گریه کردی شبت شکسته شده

چرا باید بسوزم به پای سوختن تو ♥ چرا باید بسوزی حالا که رفته بی تو

بیا دیگه بعد این با غصه ها قهر کنیم  ♥ستاره ها رو بازم عاشق این شهر کنیم

شعر :علی رنجبر

میشود بی دلیل ازهمه بریده باشی           میشود چون جامه ای دریده باشی؟      

میشود بی احساس شوی                      بی آنکه از کسی زخم خورده باشی؟

میشود سرد باشی با همه                     بی انکه از کسی دل برده باشی؟

میشود غم دوستت داشته باشد           و تو با او مثله مرده باشی؟

میشود بی انکه بشکند دلت                 همچون گلی باران زده پژمرده باشی؟

میشود دوست داشته باشی               فریاد برکشی و نتوانی چون افسرده باشی؟

میشود با این همه که هستند              حس کنی تنهایی و دلمرده باشی؟

خواب را آرزو کنی و در تب و تاب            یاری که ندیدیش مویی افشرده باشی

با همه جاده هایی که هست و خواهد بود

                                                            با همه در و دیوار های شهر گره خورده باشی

اما از او که دوستش داری عاشقش هستی

                                  تو نگاش زل نزنی تو نگاش نمرده باشی


                                                                            شعر از علی رنجبر

تو که کوه یخی نداری احساس            بهم تعنه زدی هر چی دلت خواست

میگفتی عشق یعنی چی دروغه       تو این دنیا خورشید خوبی رو به غروبه

اگر خورشید  نباشه تو دنیات                     اگر سردی بباره از سر و پات

من از حرفای تو خسته نمیشم                          اگه بد هم بگی بازم نمیرم

می سوزم تا بشم خورشید دنیات                 تا عشقه من بگیره کل دنیات

تو هم یخت یه روزی آب میشه                اگر رود نباشی دلت مرداب میشه